domingo, 20 de novembro de 2022

 FÓRTI DJA N KRE-BU TXEU, MININU FÉMIA!

Mi ku bo, Deus nase-nu pa kunpanheru.
Kantu N odja-bu sai la, kurason da-m pan, N abri déntu mi.
E txomaba Linda-Flor ... Éra la di lén di la. E tinha tudu nóta di mudjer bunita: odju grós, bóka moku, kabélu bazadu, mama finkadu, narís sakédu, koxa rodóndu, pólpa pintxadu. Tudu mininu matxu ki odja pa el xinti sangi ta ferbe na korpu.
Linda, séria sima el éra, e ka ta pasaba es karton. Un dia, gó, un prétu-berdi pega-l na sulada y fla-l ma, timenti e ka da-l un sinal, e ka ta larga-l. Linda-Flor grita, mundu djunta, prétu-berdi subi, kanba kutélu, antis di e fumadu pédra. Na rubera di Linda-Flor, tudu boi ka ta bonbiaba nin tudu galu ka ta kantá.
Oxi, gó, é nha bes, distinu tra-m pa bo: «para paradu sima rulójiu, rodonda rodóndu sima boton, da pas baka.
Linda-Flor tinha ki papiaba purmeru ku si grandis. Pur isu, pa da-l algun speransa, el rinka un fiu di si kabélu, e fitxa-l déntu-l mon.
Na bóita d'anu, fésta djondju, sen ténpu-l kaba, sen modi-l kaba.

Manuel Veiga, Nov/2022

Sem comentários:

Enviar um comentário